Selamat datang Indonesia
Door: Danique Mulder
Blijf op de hoogte en volg Danique
12 April 2014 | Indonesië, Semarang
Soow hier is het dan, het eerste verhaal vanuit Semarang.
Ik heb een hel van een reis gehad. Het duurde lang en was vermoeiend maar wel één grote belevenis. Aangekomen op het vliegveld in Jakarta bleek dat onze transfer er niet was dus we hebben een andere taxi moeten regelen. Wisten wij veel welke we moesten nemen? Natuurlijk zijn
we dus bij een illegale taxi uitgekomen. De auto viel haast uit elkaar maar we hadden wel een uiterst vriendelijke chauffeur. Hij heeft ons naar ons hotel gebracht, van waaruit we de volgende dag met de trein naar Semarang zouden gaan. Mijn eerste angst werd natuurlijk al werkelijkheid toen ik ging douchen, en er plotseling een gekko wegschoot. Het hotel was niet top maar het heeft zijn werk gedaan voor een nachtje. Het wakker worden met nasi goreng en allerlei ander warm eten deed mijn maag omdraaien en ik heb daarom bijna geen hap door mijn keel gekregen de eerste dag.
Met de trein van Jakarta naar Semarang was erg mooi, we hebben veel gezien: sloppenwijken, rijkelui's huizen, de zee en vooral héél véél rijstvelden. In de trein heb ik nog heerlijk kunnen slapen en wat later dan verwacht kwamen we om 16.00 uur aan in Semarang. Vervolgens met de taxi naar het ziekenhuis, want het adres van ons huisje kennen ze hier niet. Daar wachtte de rest op ons en zijn we onze kamers ingetrokken. Ik lig samen met Eline op een kamer en het bevalt ons goed. We hebben een erg mooie kamer voor hier. Na zelf wat agressief schoonmaakmiddel door
de badkamer te hebben gepleurd vonden we het schoon genoeg en prima te doen. De eerste avond begon meteen goed met een stroomstoring maar uiteindelijk hebben de hulpjes van "Ibu" het weer
gemaakt. De baas van ons huisje is een klein rijk vrouwtje, genaamd dus Ibu. Als er iets is of als we iets willen vragen dan kunnen we bij haar terug. Ze hoeft vervolgens maar één keer met haar vingers te knippen en er is iemand aan het werk gezet die ons probleem op lost.
Zaterdag hebben we de stad verkent op zoek naar een Shopping Mall. Nou een kleine hemel ging open toen MacDonalds in zicht was. Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen. Hier hebben we lekker wat gegeten. Na wat rond te hebben geslenterd wilden we een taxi naar huis nemen. We zijn dus in de eerste de beste ingestapt, puur vertrouwend op de naam: Semarang City. Dit bleek echter een taxi zonder meter en toen we eerder uitstapte vanwege dit feit heeft de chauffeur er een heel circus van gemaakt (hij had zelfs maar één schoen aan). Uiteindelijk hebben we maar gewoon wat geld gegeven want anders was het uit de hand gelopen. Onze les weer geleerd: neem altijd een taxi met een meter en vertrouw de taxi's niet op naam!
Deze week hebben we twee dagen stage gelopen want maandag was onze kennismaking en woensdag hadden we een vrije dag vanwege de verkiezingen hier. Panti Wilasa Citarum is een erg mooi en groot ziekenhuis. De zorg is er goed geregeld en de mensen zijn vriendelijk en behulpzaam, het is soms wel moeilijk om te communiceren vanwege de taalbarrière. Onze groep is door tweeën gedeeld en ik sta met Jannik en Nuray op de eerste hulp de komende twee weken. We hebben al erg veel interessant casussen gezien, ook schokkende dingen. Afgelopen week zijn er erg veel kleine kinderen binnen gebracht met Knokkelkoorts en buiktyfus. Een meisje van 9 jaar is overleden.
Op onze vrije dag vanwege de verkiezingen zijn we met z'n vieren naar de grootste moskee van zuid- oost Azië geweest en daar hebben we het middag gebed bijgewoond. Bij toeval zijn we hier een traditional healer tegen gekomen die ons maar al te graag zijn praktijk wilden laten zien die gevestigd was naast de moskee. Hij liet ons zien bij zijn patiënt hoe hij de diagnose stelde en wat voor een behandeling hij zou ondergaan zou. Hij las de handen van zijn patiënt en vertelde dat de man kanker in zijn linkerarm had. Dit zou hij eruit halen met een soort zuigdoppen die hij op de rug van de man zou bevestigen. Dit deed hij om "vervuild" bloed weg te zuigen. Helaas was het niet toegestaan dit te bekijken.
Ons eerste uitje staat ook al vast we gaan in de week van 26 tot 31 mei gaan we naar Karimunjawa toe. Dit is een klein eilandje ten noorden van Semarang.
Tot de volgende!!
Ik heb een hel van een reis gehad. Het duurde lang en was vermoeiend maar wel één grote belevenis. Aangekomen op het vliegveld in Jakarta bleek dat onze transfer er niet was dus we hebben een andere taxi moeten regelen. Wisten wij veel welke we moesten nemen? Natuurlijk zijn
we dus bij een illegale taxi uitgekomen. De auto viel haast uit elkaar maar we hadden wel een uiterst vriendelijke chauffeur. Hij heeft ons naar ons hotel gebracht, van waaruit we de volgende dag met de trein naar Semarang zouden gaan. Mijn eerste angst werd natuurlijk al werkelijkheid toen ik ging douchen, en er plotseling een gekko wegschoot. Het hotel was niet top maar het heeft zijn werk gedaan voor een nachtje. Het wakker worden met nasi goreng en allerlei ander warm eten deed mijn maag omdraaien en ik heb daarom bijna geen hap door mijn keel gekregen de eerste dag.
Met de trein van Jakarta naar Semarang was erg mooi, we hebben veel gezien: sloppenwijken, rijkelui's huizen, de zee en vooral héél véél rijstvelden. In de trein heb ik nog heerlijk kunnen slapen en wat later dan verwacht kwamen we om 16.00 uur aan in Semarang. Vervolgens met de taxi naar het ziekenhuis, want het adres van ons huisje kennen ze hier niet. Daar wachtte de rest op ons en zijn we onze kamers ingetrokken. Ik lig samen met Eline op een kamer en het bevalt ons goed. We hebben een erg mooie kamer voor hier. Na zelf wat agressief schoonmaakmiddel door
de badkamer te hebben gepleurd vonden we het schoon genoeg en prima te doen. De eerste avond begon meteen goed met een stroomstoring maar uiteindelijk hebben de hulpjes van "Ibu" het weer
gemaakt. De baas van ons huisje is een klein rijk vrouwtje, genaamd dus Ibu. Als er iets is of als we iets willen vragen dan kunnen we bij haar terug. Ze hoeft vervolgens maar één keer met haar vingers te knippen en er is iemand aan het werk gezet die ons probleem op lost.
Zaterdag hebben we de stad verkent op zoek naar een Shopping Mall. Nou een kleine hemel ging open toen MacDonalds in zicht was. Nooit gedacht dat ik dat zou zeggen. Hier hebben we lekker wat gegeten. Na wat rond te hebben geslenterd wilden we een taxi naar huis nemen. We zijn dus in de eerste de beste ingestapt, puur vertrouwend op de naam: Semarang City. Dit bleek echter een taxi zonder meter en toen we eerder uitstapte vanwege dit feit heeft de chauffeur er een heel circus van gemaakt (hij had zelfs maar één schoen aan). Uiteindelijk hebben we maar gewoon wat geld gegeven want anders was het uit de hand gelopen. Onze les weer geleerd: neem altijd een taxi met een meter en vertrouw de taxi's niet op naam!
Deze week hebben we twee dagen stage gelopen want maandag was onze kennismaking en woensdag hadden we een vrije dag vanwege de verkiezingen hier. Panti Wilasa Citarum is een erg mooi en groot ziekenhuis. De zorg is er goed geregeld en de mensen zijn vriendelijk en behulpzaam, het is soms wel moeilijk om te communiceren vanwege de taalbarrière. Onze groep is door tweeën gedeeld en ik sta met Jannik en Nuray op de eerste hulp de komende twee weken. We hebben al erg veel interessant casussen gezien, ook schokkende dingen. Afgelopen week zijn er erg veel kleine kinderen binnen gebracht met Knokkelkoorts en buiktyfus. Een meisje van 9 jaar is overleden.
Op onze vrije dag vanwege de verkiezingen zijn we met z'n vieren naar de grootste moskee van zuid- oost Azië geweest en daar hebben we het middag gebed bijgewoond. Bij toeval zijn we hier een traditional healer tegen gekomen die ons maar al te graag zijn praktijk wilden laten zien die gevestigd was naast de moskee. Hij liet ons zien bij zijn patiënt hoe hij de diagnose stelde en wat voor een behandeling hij zou ondergaan zou. Hij las de handen van zijn patiënt en vertelde dat de man kanker in zijn linkerarm had. Dit zou hij eruit halen met een soort zuigdoppen die hij op de rug van de man zou bevestigen. Dit deed hij om "vervuild" bloed weg te zuigen. Helaas was het niet toegestaan dit te bekijken.
Ons eerste uitje staat ook al vast we gaan in de week van 26 tot 31 mei gaan we naar Karimunjawa toe. Dit is een klein eilandje ten noorden van Semarang.
Tot de volgende!!
-
12 April 2014 - 11:56
Ted, Nellie En Theo J:
Wat un onweis moeij eiland, hebbe effe gekeeke.
Good verslag en nog inkele fotos die we nog neet hadde geseen, is det de binneplaats van t hoes en auck unne groete auto, merk ken ich neet seen.
groetjes en tot ut weer is -
12 April 2014 - 13:36
Helma:
Hoi Danique.
Met dank aan Ted Mulder en facebook heb ik je eerste reisverslag gelezen. Ik dacht toch dat ik me met mijn mailadres had aangemeld bij "waar ben jij nu?".
Dus dat heb ik meteen maar weer gedaan.
Ik heb af en toe echt geglimlacht bij je verhaal. Met name de vlucht. Ik spreek uit ervaring: die is echt niet fijn. Gewoon verstand op nul en lijdzaam ondergaan. En de taxiperikelen: ook herkenbaar .
Omdat ik al in Indonesië ben geweest, is het allemaal heel herkenbaar en ik kan dus met jullie meevoelen. Ik proef de sfeer, het eten, de geur, zie de drukte weer voor me en herinner me ook sterk de klamme warmte. Maar het landschap is schitterend inderdaad met de rijstvelden, de klapperbomen. Schitterend. En Danique....gekko's zijn leuk en ongevaarlijk -
12 April 2014 - 17:33
Steven:
hi schat.
leuk verhaal heb je gemaakt jammer dat ik alles al van je gehoord heb ;)
ik ben benieuwd naar je volgende verhaal, en ik hoop dat er dingen in staan die ik nog niet weet :p
-
13 April 2014 - 10:23
Truus, Theo En Sjors:
hoi danique
Jouw reisverslagen zijn tot nu al heel interessant, zeker voor mensen die nooit in het land zijn geweest.
Wij kunnen ons voorstellen een hele ervaring. Het witte uniform staat je goed tussen al die andere kleuren.
In ieder geval zullen we nog veel van je horen. Veel succes en groetjes vanuit de metropool BAOLDER maar
wel zonder gekko's. truus sjors en the.
-
13 April 2014 - 11:08
Mia Schomper:
Wat hebben jullie al veel mee gemaakt! Groetjes van ons. -
13 April 2014 - 12:04
José Hietkamp:
Hallo Danique,
Wat heb je er een mooi verhaal van gemaakt, zo maken jullie wel heel wat mee.
Fijn om jullie te kunnen volgen en kijken alweer uit naar het volgende verslag.
we wensen je een hele fijne en leerzame stage toe en natuurlijk genieten van alles om je heen.
groetjes uit Kilder,
Bennie, José en Robin Hietkamp -
13 April 2014 - 12:27
Margo:
Ha Danique, mooi verhaal en ik heb ook wel enige voorstelling omdat ik met Helma in Indonesië was. Die Gekko's was ook mijn grote schrik, maar aangezien jij langer in Indonesië bent zul je er wel aan wennen.
Ze zijn onschuldig!!! Leuk om zo jouw ervaringen mee te lezen en ik ben nu al benieuwd naar jouw volgende verhaal en foto's. Ziet er goed uit op de foto's.
Groetjes, Margo -
13 April 2014 - 21:52
ADO Fan:
Hi Danique,
Mooi verhaal inderdaad elke week leer je wat je de volgende week beter niet kunt doen
Begin juli als steven bij jou is kun jij al opgedaande ervaringen in praktijk brengen en van een welverdiende vakantie genieten
Geniet ervan want Indonesie is zo mooi ondanks alles...........
Groeten ADO en AJAX Fan -
14 April 2014 - 15:17
Diny En Joop:
Hallo Danique,
Ja van ons landje waar alles zo goed geregeld is kom je ineens in een hele primitieve wereld terecht dat zal echt wel wennen zijn. Het zal wel een bijzondere ervaring worden voor jullie en het moet daar prachtig zijn.Die vreemde dieren en insekten daar zou ik ook helemaal de bibbers van krijgen brrrrrr.
Wij hopen nog van je verdere ervaringen te genieten.
Groetjes Diny en Joop -
14 April 2014 - 17:28
Theo En Leontine:
Danique, kei gaaf...goed dat alles zo goed verloopt...we blijven je volgen
die titjaks moest ik ook niks van hebben, zijn me een beetje te vlug maar voor de rest onschuldig. -
14 April 2014 - 18:18
Judith Raaijmakers:
Hee Danique!
Leuk verhaal! Haha en ik zie het al helemaal voor je hoe jij doet als er een gekko rondloopt en hoe je daarna de meest agressieve schoonmaakmiddelen door de douche gooit!
Fijn dat de mensen er aardig zijn! En jeetje.. wat een heftige dingen heb je al meegemaakt in die paar dagen stage.
Ik mis jullie wel op school hoor!! Het is een stuk saaier als ik weet dat ik jullie nergens tegen kan komen.
Maarjaa.. even door mn stage doorbikkelen en dan zijn jullie volgens mij alweer bijna terug.
Kijk uit naar t volgende verhaal!
Liefs x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
